Wspomnienie Świętej Cecylii, Dziewicy i Męczennicy

Patron czystości cielesnej końca II lub początku III wieku , kompozytorów, lutników, męczenników, muzyki, muzyków, wytwórców instrumentów muzycznych, poetów i śpiewaków Kanonizacja przedkongregacyjna.

Almachiusz nalegał: „Odłóż na bok swoje złudzenia i oddaj cześć bogom”. Cecilia odpowiedziała: „Jesteś zaślepiony. To, co nazywacie bogami, my postrzegamy jako zwykłe kamienie. Dotknij ich, a zrozumiesz, czego nie widzą twoje oczy. Wściekły Almachius kazał ją zabrać do domu i spalić w gorącej kąpieli. Miała jednak wrażenie, że było to chłodne, orzeźwiające miejsce. Słysząc to, Almachius nakazał jej ścięcie. Kat uderzył ją trzy razy, ale nie ściął jej głowy. Zgodnie z prawem czwarte uderzenie nie było dozwolone. W ten sposób została na wpół żywa. Przez kolejne trzy dni rozdawała swój dobytek ubogim, głosiła swoją wiarę i kierowała do Urbana nowych wierzących, aby zostali ochrzczeni, mówiąc: „Dostałam trzy dni na to, aby te dusze do Ciebie prowadzić i pragnę, aby mój dom stał się kościół." Po trzech dniach zmarła. Święty Urban i jego wyznawcy pochowali ją z szacunkiem, zamieniając jej dom w kościół, który działa do dziś. ~ze Złotej Legendy

Starożytna tradycja głosi, że papież Urban I, który był Ojcem Świętym w latach około 222–230, zbudował w Rzymie kościół nad domem dziewiczej męczennicy imieniem Cecylii. Do V wieku kościół Santa Cecilia na Trastevere został przebudowany lub rozbudowany, podobnie jak miało to miejsce w IX i XVI wieku. Fakt, że dzisiejsza męczennica kazała wybudować kościół ku jej czci nad domem, w którym żyła i zmarła, pomaga wyjaśnić, w jaki sposób przez wiele stuleci od swojej śmierci stała się tak szanowana i czczona, mimo że niewiele o niej wiadomo .

Wszystko, co wiemy na pewno o św. Cecylii, to to, że żyła, była naśladowczynią Chrystusa i umarła jako męczennica. Nawet rok jej śmierci jest kwestionowany. Niektórzy uważają, że już za panowania cesarza Marka Aureliusza (176–180); inni umieszczają to później, za panowania cesarza Aleksandra Sewera (222–235); jeszcze inni umieszczają go gdzieś pomiędzy. Choć nie mamy faktów historycznych, mamy inspirującą legendę, która została spisana około V wieku w księdze zatytułowanej Pasja św. Cecylii. To właśnie z tej legendy wynika niniejsza refleksja nad życiem tego świętego męczennika.

Cecelia urodziła się w zamożnej i szlacheckiej rodzinie w Rzymie w czasach, gdy rzymscy cesarze i lokalni prefekci często prześladowali chrześcijan. Cecylia była nie tylko chrześcijanką o bardzo głębokiej wierze, ale także pościła, dokonywała innych aktów pokutnych i oddała swoje życie Chrystusowi i tylko Jemu jako Jego Oblubienicy.

Gdy była młodą kobietą, ojciec Cecylii wbrew jej woli wydał ją za mąż za szlachcica imieniem Walerian. Młode kobiety w tamtych czasach nie miały ostatniego słowa o tym, kogo wyjdą za mąż. Podobnie jak większość ówczesnych Rzymian, Walerian wyznawał rzymskie pogańskie praktyki religijne. Podczas ich ślubu, gdy grała muzyka, Cecilia zaśpiewała w swoim sercu swój własny hymn. Był to hymn uwielbienia Boga, piękna modlitwa do Jej prawdziwego Oblubieńca w Niebie, dlatego też została później patronką muzyków. Po ślubie, zanim Walerian próbował się z nią przespać, Cecylia wyjawiła swojemu nowemu mężowi, że jest chrześcijanką i że złożyła ślub dziewictwa swemu prawdziwemu niebiańskiemu Oblubieńcowi. Co więcej, Cecylia powiedziała Walerianowi, że został do niej wysłany anioł Boży, aby strzec jej dziewictwa, a anioł będzie ostro postępował z każdym, kto spróbuje je naruszyć. Walerian poprosił o spotkanie z aniołem, a Cecilia poinformowała go, że jest tylko jeden sposób. Musiał udać się do papieża Urbana I, otrzymać katechezę i przyjąć chrzest. Papież Urban przebywał w odosobnieniu, mieszkając w katakumbach, aby uniknąć prześladowań i śmierci ze strony rzymskiego prefekta. Walerian odnalazł go, został pouczony w wierze i przyjął chrzest. Kiedy Walerian wrócił do Cecylii, zobaczył nie tylko anioła, który jej strzegł, ale także jej anioła nakładającego na jej głowę podwójną koronę z białych lilii, symbolizujących jej czystość, i czerwonych róż, symbolizujących jej męczeństwo.

Jako nowy chrześcijanin Walerian podzielił się swoją wiarą ze swoim bratem Tiburcjuszem, który również się nawrócił i został ochrzczony. Walerian i Tyburcjusz bardzo aktywnie działali w podziemnej wspólnocie chrześcijańskiej, oddając się dobrym uczynkom, takim jak grzebanie tych, którzy ponieśli śmierć męczeńską za wiarę. W końcu zwrócili na nich uwagę prefekta Almachiusa, który nakazał im złożyć ofiarę rzymskiemu bogu Jowiszowi. Kiedy odmówili, rzymski oficer imieniem Maksym otrzymał rozkaz ścięcia ich głowy. Kiedy Maksym próbował wykonać polecenie, miał niebiańską wizję, która doprowadziła do jego natychmiastowego nawrócenia. Gdy wyznał wiarę, on także poniósł śmierć męczeńską wraz z Walerianem i Tyburcjuszem przez ścięcie, a Cecylia ich pochowała.

Wkrótce potem Cecilia została aresztowana. Prefekt Almachius próbował ją przekonać, aby uratowała życie, składając ofiarę rzymskim bogom, ale ona odmówiła. Almachius obawiał się, że może wywołać reakcję, jeśli zabije ją publicznie, ponieważ była ukochaną członkinią społeczności, więc kazał strażnikom zabrać ją do domu, zamknąć w łazience i zagotować wodę, aby para udusić ją, a jej śmierć można przypisać wypadkowi, który sama spowodowała. Fabuła przyniosła odwrotny skutek i Cecilia przeżyła. Oburzony Almachius nakazał jej ścięcie w swoim domu. Żołnierz został wysłany i uderzył ją w szyję raz, dwa i trzeci raz, ale ona przeżyła, chociaż była ciężko ranna. Prawo rzymskie nie zezwalało na czwartą próbę ścięcia głowy, więc żołnierze zostawili ją samą na śmierć. 

Cecilia żyła przez następne trzy dni, podczas których wspólnota chrześcijańska gromadziła się w jej domu. Rozdała wszystkie swoje pieniądze i majątek biednym, a swój dom przekazała papieżowi, aby mógł go przekształcić w miejsce kultu chrześcijańskiego. Pod koniec cierpiała tak bardzo, że nie mogła już mówić. Tak więc, aby uczcić Boga, uniosła kciuk i dwa palce, aby przedstawić Trójcę Przenajświętszą, a palec wskazujący z drugiej strony, aby przedstawić jedyną boską naturę, którą dzielili.

Kiedy umarła, została pochowana w katakumbie św. Kaliksta, a papież Urban przekształcił jej dom w kościół. Wiele wieków później, w 821 r., papież Paschał I przeniósł jej doczesne szczątki z katakumb do kościoła zbudowanego przez papieża Urbana, a później rozbudowanego. W 1599 r., przygotowując się do roku jubileuszowego, kardynał Paolo Emilio Sfrondati nakazał ekshumację jej ciała i odnaleziono ją cudownie zachowaną. Jej grób znajduje się obecnie pod ołtarzem głównym, a na szczycie znajduje się marmurowy sarkofag, wykonany przez artystę Stefano Maderno, który podobno widział jej cudownie zachowane ciało w 1599 r. Sarkofag przedstawia to, co widział. Jest ubrana w suknię z jedwabiu i złota; jej twarz jest zwrócona ku ziemi. Z jednej strony jej trzy palce oddają cześć Trójcy; z drugiej strony jej jeden palec oddaje cześć Ich wspólnej boskości.

Pomimo legendarnego charakteru jej historii, Bóg posłużył się św. Cecylią, aby na przestrzeni wieków inspirować wiele osób i nie ma wątpliwości, że szczegóły jej życia były przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie, aż w końcu zostały spisane . Jej imię zostało wpisane do Kanonu Rzymskiego (I Modlitwa Eucharystyczna) wraz z innymi świętymi i rzymskimi męczennikami. Bazylika Santa Cecilia na Trastevere do dziś pozostaje czczonym kościołem w Rzymie, do którego wielu wchodzi, aby się modlić i błagać o jej wstawiennictwo, i czerpią natchnienie, gdy klękają przed marmurowym sarkofagiem przedstawiającym jej młode umęczone ciało oczekujące na ostateczne zmartwychwstanie z Chrystusem, Jej boskim Współmałżonek.

Święta Cecylio, w czasach Cesarstwa Rzymskiego, kiedy naśladowanie Chrystusa było nielegalne i niosło ze sobą karę śmierci, bez lęku przylgnęłaś do swego Boskiego Oblubieńca. Twoja odwaga i miłość nawróciły Twojego męża i jego brata, a Twoje męczeństwo nadal inspiruje wielu dzisiaj. Proszę, módlcie się za mnie, abym nigdy nie bała się żadnej formy cierpienia, jakie spotyka mnie z powodu mojej wiary, ale poszła za Waszym przykładem i chętnie oddała życie z miłości do Boga i innych. Święta Cecylio, Dziewico i Męczenniczko, módl się za mną. Jezu ufam Tobie.