Sobota po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego.
Niepokalane Serce Maryi powstało około 15 roku p.n.e. w wyniku Niepokalanego Poczęcia, co jest dogmatem naszej wiary. Jako Niepokalane Poczęcie, Najświętsza Maryja Panna została zachowana od wszelkiego grzechu od pierwszej chwili swego poczęcia dzięki wyjątkowo wyjątkowej łasce, udzielonej jej zapobiegawczo przez zasługi życia, śmierci i zmartwychwstania Jej Syna. Od chwili swego Niepokalanego Poczęcia Maryja pozostała wolna od wszelkiego grzechu na skutek swego wolnego wyboru współpracy z łaską. W rezultacie została poczęta jako odpowiednie narzędzie Wcielenia Boga i takim pozostała przez całe życie.
Po narodzeniu Jezusa Matka Boża w dalszym ciągu doskonale współpracowała z łaską, towarzyszyła Synowi, stawała u stóp Jego Krzyża, wspólnie ofiarowała Go Ojcu, doświadczała Jego Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia, uczestniczyła w pełnym wylaniu Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy i pomóżcie zrodzić rodzący się Kościół poprzez Jej matczyną opiekę. Pod koniec życia została wzięta z duszą i ciałem do Nieba, aby przebywać ze swoim Synem i zostać ukoronowana na Królową Nieba i Ziemi, od której pośredniczy w miłości i miłosierdziu Boga i będzie to czynić przez całą wieczność . Nieskazitelna natura i pełny obraz życia naszej Najświętszej Matki to „duży obraz”. Dziś czcimy jeden konkretny aspekt tego wielkiego obrazu – Jej Niepokalane Serce.
Oddawanie czci Niepokalanemu Sercu Maryi prowadzi nas do zastanowienia się nad tym, nad czym zastanawiała się Ona – nad Jej własnym sercem wypełnionym doskonałą miłością. Po raz pierwszy widzimy przebłysk Jej serca w Ewangelii Łukasza. Gdy aniołowie ukazali się pasterzom w Betlejem i ogłosili narodziny Chrystusa, pośpiesznie udali się do miejsca, w którym narodził się Jezus, i znaleźli Marię, Józefa i Dzieciątko leżące w żłobie. Opowiedzieli Marii i Józefowi o swoim doświadczeniu z aniołem: „A Maria zachowywała wszystkie te rzeczy i rozważała je w swoim sercu” ( Łk 2,19 ). Dwanaście lat później Maryja i Józef udali się z Nazaretu do Jerozolimy na coroczne święto Paschy. Po odbyciu zwyczajowych modlitw i złożenia ofiary rozpoczęli podróż do domu, myśląc, że Jezus był w karawanie z krewnymi. Kiedy odkryli, że go nie ma, wrócili do Jerozolimy i zastali dwunastoletniego Jezusa rozmawiającego w świątyni z nauczycielami i zadającego im pytania, a „wszyscy, którzy go słyszeli, zdumiewali się jego zrozumieniem i odpowiedziami” ( Łk 2: 47 ). Zapytawszy Jezusa, dlaczego pozostał, odpowiedział im, że musi być w domu swego Ojca. Choć Maryja i Józef nie do końca rozumieli tajemnicę, której byli świadkami, „jego matka zachowywała to wszystko w swoim sercu” ( Łk 2,51 ).
Każde inne spotkanie Jezusa z Jego Matką w Piśmie Świętym również ukazuje poczucie tajemnicy i zachwytu, które budzą miłość i zadumę. Co najważniejsze, gdy Jezus wisiał na krzyżu, Jego matka stała przed Nim i patrzyła z miłością. Z krzyża Jezus powierzył Maryję Janowi, a przez Jana całemu Kościołowi.
Ponieważ Matka Boża była i jest Niepokalanym Poczęciem, wolna od wszelkiego grzechu przez całe swoje życie, zatem każda cząstka tego, kim była i jest, pozostała nieskazitelna, łącznie z Jej sercem. Serce Maryi, jak każde serce ludzkie, jest symbolem wszelkiej cnoty relacyjnej, która pozwala kochać. Ludzka miłość Matki Bożej do Syna była doskonała. I to jest coś, nad czym warto się zastanowić! Przed Matką Bożą i Jej Synem nie istniała doskonałość ludzkiej miłości. Od czasów Adama i Ewy ludzka miłość była zmieszana z egoizmem i grzechem. Od chwili Wcielenia nawiązała się doskonała wymiana ludzkiej miłości pomiędzy Matką Bożą a Jej Boskim Synem. Dziś świętujemy tę doskonałą miłość i jesteśmy zaproszeni, aby ją rozważać i dzielić się nią.
W wyniku zawierzenia przez Jezusa Swojej Matki Janowi i całemu Ludowi Bożemu oraz Jej późniejszego Wniebowzięcia do Nieba i koronacji na Królową, zastanawiamy się także nad doskonałością ludzkiej miłości do nas, Jej dzieci, która płynie z Nieba. Z woli Bożej ta doskonałość miłości zostaje nadana Kościołowi i wszystkim Jego członkom poprzez Niepokalane Serce Maryi. Musimy nie tylko zastanawiać się nad tą chwalebną rzeczywistością, ale musimy także zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby być wrażliwymi synami i córkami miłości naszej niebieskiej Matki, która kocha nas doskonałą miłością i obdarza nas czystą i doskonałą miłością boskiej łaski swego Syna które zostało wpojone w Jej Niepokalane Serce.
Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny rozpoczęło się w czasach apostolskich i było kontynuowane przez wielkich świętych, takich jak Efrem Syryjczyk, Cyryl z Aleksandrii, Jan Damasceński, Grzegorz z Nazjanzu, Ambroży z Mediolanu, Augustyn z Hippony i Hieronim. Choć nie wspominali konkretnie o Niepokalanym Sercu, mówili o wielu cnotach Matki Najświętszej. Ci święci w szczególności pomogli w położeniu podwalin pod ogłoszenie Maryi Matką Boga ( Theotokos ) na Soborze w Efezie w 431 roku.
Od XII do XV wieku wielu świętych przyczyniło się do pogłębienia naszego zrozumienia Najświętszej Maryi Panny. Są wśród nich święci Anzelm z Canterbury, Bernard z Clairvaux, Mechtylda, Gertruda Wielka, Brygida Szwedzka i Bernardino ze Sieny.
Od XVI do XX wieku wielu innych świętych nadal rozwijało nasze rozumienie Najświętszej Maryi Panny. W 1648 roku św. Jan Eudes, francuski ksiądz i założyciel Zgromadzenia Jezusa i Maryi, ustanowił lokalne święto ku czci Najświętszego Serca Maryi, uświadamiając sobie miłość, jaką Najświętsza Matka darzyła swego Syna i wszystkich ludzie. Było to pierwsze święto liturgiczne zatwierdzone przez ordynariusza miejsca, ku czci „Świętego Serca Maryi”. Po nim święci Ludwik de Montfort i Alfons Liguori obszernie pisali o Najświętszej Maryi Pannie.
W 1854 roku papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu, co utorowało drogę specyficznemu tytułowi Niepokalanego Serca, a na początku XX wieku św. Maksymilian Kolbe obszernie pisał o Niepokalanej.
W 1916 roku anioł ukazał się trójce dzieci w Fatimie w Portugalii, przemawiając o „nieskończonych zasługach Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi”. W następnym roku Najświętsza Maryja Panna pod tytułem „Matki Bożej Różańcowej” ukazała się dzieciom sześciokrotnie. Podczas drugiego objawienia Matka Boża powiedziała, że Jezus „pragnie ustanowić na świecie nabożeństwo do Mojego Niepokalanego Serca”. W latach 1925 i 1929 Matka Boża ukazała się ponownie Łucji, prosząc o cześć Jej Niepokalanemu Sercu w pierwszą sobotę każdego miesiąca.
W 1944 r. papież Pius XII ustanowił powszechne święto Niepokalanego Serca Maryi, które będzie obchodzone corocznie 22 sierpnia, a w 1969 r. papież Paweł VI przeniósł tę uroczystość na sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Czcząc Najświętsze, Najczystsze i Niepokalane Serce Maryi, starajcie się rozważać to, nad czym zastanawiała się Najświętsza Maryja Panna w ciągu swojego życia. Zastanów się nad miłością, jaką darzyła swego Syna. Rozważ tajemnice zawarte w jej sercu. Kiedy to zrobisz, zastanów się szczególnie nad miłością, jaką darzy cię jej serce. Tylko w Niebie w pełni zrozumiemy świętość Niepokalanego Serca Matki Bożej. Na razie musimy pielęgnować nabożeństwo do wszystkiego, co się w nim zawiera i starać się otworzyć na nieustanny wylew łaski Bożej, która w sposób nieskazitelny zamieszkuje w tym świętym sanktuarium miłości.
